Bótadelle unha ollada a este link: Ediciones Ultralimitadas. É un interesante proxecto de autoedición online (segundo me conta Ill'Rocco, anda detrás o bo de Dieguito Blanco) onde están a pendurar BDs de Blanco ou Brais Rodríguez, e a última colaboración é un caderno de debuxos do inefable Roque. Todo bastante arty e filoexperimental, aínda que sen chegar a ser directamente labouriano.
18/05/07
15/05/07
La tira más larga: un cadáver online

O amigo e filoexperimentador Ill'Rocco avisounos de que no blog de Rafa Morey se está a levar adiante un proxecto de cadáver exquisito colectivo aberto para calquera que queira participar (as instrucións, aquí), ao que humildemente bautizárono como La tira más larga del mundo. O mesmo Roque contribuiu neste experimento online realizando a viñeta n.º 10, que reproducimos aquí abaixo. Parécenos un exercicio interesante (aínda que discrepemos en parte coa metodoloxía: coidamos que para obter mellores resultados é preferible facelo a cegas e que os autores non coñezan as colaboracións anteriores ata estar rematado) e felicitamos aos promotores e aos participantes por animárense a montar este invento. Decidirémonos nós desde o Lab·Ou a comezar algún día ese cadáver por correo electrónico, tantas veces proposto mais sempre posposto?

14/05/07
Festa de Polaqia

02/05/07
Jorge Parras en Argh!


En Barcelona coñecimos aos mozos do (tristemente defunto) Fanzine Enfermo. Moitos deles están hoxe en día nun novo proxecto artístico, o fanzine Argh!, que dende aquí recomendamos a todos os lectores filoexperimentadores. (Algúns rapaces de Barsowia sentíanse felices mais un chisco culpables por teren gañado o premio do Saló que xulgaban que seica lles podería ter correspondido aos enfermos... Dende aquí somos incapaces de resolver esta cuestión salomónica pois ámbolosdous están macanudos: é como que che pregunten 'A quen queres máis, a mamá ou a papá?' (aínda que aos polaqos os coñecemos máis e o roce fai o agarimo... pero non divaguemos).
Elfelix e Jorge Parras teñen unha abraiante inventiva, un gusto polo absurdo e polo non-sense contaxioso, e sobre todo un sorprendente dominio da narrativa secuencial, que lles permite facer numeriños coma este: dúas páxinas de desquiciada multilectura multidireccional, obra do Parras. Será só un divertimento formal no que non se está a contar nada, pero mira que non amosan a potencialidade da BD como medio. Seguide de perto a estes valencianos, que teñen talento e darán que falar.
Subscrever:
Mensagens (Atom)