Como esta finde marcho ver uns amigos e non vou poder actualizar o blog, déixovos abondoso material de lectura para este par de días. Un exemplo de tiras cruzadas, un dobre cego... e unha nova convalidación do signore Rocco... Axóuxere Nocturno pertencía á época máis... "mckeaniana" do autor e está desenvolto nunha estructura simétrica moi op art, moi decorativa e experimental. Que dicir del xa a estas alturas? Roque, queremos máis fillos teus! (bedeísticos, espero que se entenda)
4 comentários:
Publicado originalmente en el fanzine A CARAMUXA nº6 (2001)...UhhhBuhhh...Estapa Mckean? Mmmmmhhhh...No sé...Cierto es que gracias a un gran grupo de amiguetes tengo el CAGES, pero más allá de eso...no soy un gran entusiasta de este hombre...puede que me asombrasen sus portadas la primera vez que las vi y puede que me parezca un buen dibujante/ilustrador...Pero, eso...que esto sería más bien de una etapa post SIENKIEWICZ...Justo despues de quer varias personas me insistiesen en que si, que el espumeo era mu fonito, pero que lo mío era anticomic y empezase a mirar la cosa aquella de la NARRACIÓN...uhhh...palabros mayores...
Ten buen viaje Oscar...Y buen fin de semana a los alegres muchachos del labou...
Graciñas, Rocco-man! Eu sigo insistindo en que ten un regusto McKean (se non directo, alomenos por ósmose), pero aceptamos barco (Sienki). E que conste que xa en tempos, alá polo Night Cuts, Claudia -que foi quen me introduciu na túa arte- e mais eu xa discutiamos sobre o teu suposto pouso McKean (ela sempre foi unha grande entusiasta del e do Sienki). Así que non é cousa só miña.
Como xa lle aclarei ao urbanita esta fin de semana, eu NUNCA dixen que RK tivese nada de Mckiniano no seu debuxo, así que a súa opinión é meramente súa.
Por outra parte, gusto ver as cousas que estás facendo(RK)desde o retiro mariñense, que estás facendo cousas, en definitiva. Animismos
Enviar um comentário