09/12/06

Exercicios do Lab·Ou: Palíndromo de Stereotopffer


Esta páxina palindrómica do amigo Porto hai tempo que xa estaba rematada; de feito, difundiuse pola nosa lista de correo, polo que moitos labouristas xa a coñecedes. Pero o autor Stereotopffer pediunos que a gardasemos na neveira e non a pendurasemos ata que non aparecese o fanzine no que ía saír publicada, durante o Expocómic de Madrid. Pasada esa data, supoñemos que o fanzine Lunáticos (dirixido por Carlos Martínez) xa vería a luz (por aquí non chegou) e que temos luz verde para difundir este exercicio de estilo do bo de Miguel. Unha nova historia de cazadores cazados habilmente construida e narrada. Non vos da envexa e pericia técnica e autoral do noso James Kochalka galego? Aínda estades a tempo de ser como el; tentade facer un palíndromo en BD!

15 comentários:

Miguel Porto disse...

A mi pese a lo repetitivo que pueda resultar a veces si que me gusta kochalka, aunque tampoco veo el parecido, lo acepto como un cumplido y me pregunto por qué Oscar lo ve así...

Anónimo disse...

Bah, una cosilla de Kochalka cada dos o tres años está bien, pero tampoco he visto que el susodicho mejore u ofrezca cosillas novedosas (excepto algún cambio de formato o sus proyectos musicales, pero tempoco...) Todo lo contrario que el bueno de Portus, bujuju...
Pero, bueno, en tal caso entendería que en lo personal y sensible, no tanto en la obra... (Our own Magic Boy...)

Anónimo disse...

yo no sé ni quien es el Kokocha ese!!!

urbanoscar disse...

Eu identifico a Miguel con Kochalka máis pola súa forma de ser e polas similitudes de look (en Vallecas, coa súa barba de varios días, a melena despeinada e a camisa de franela, parecía escapado dun bosque de Maine ou Vermont) e de filias (a música, sobre todo, e ter unha noiva absolutamente encantadora) que polo seu parecido artístico, que de habelo é máis ben pouco. Non sei, un día reparei nas coincidencias entre ambos, e púxonlle coma mote cariñoso, pero é unha cousa persoal, que xa vexo que non compartides. Se preferides, referireime a el en público como "el niño del metal".

Por outra banda, a min encántame Kochalka, e se fai falla saio do armario coma Kochalkaholico. Encántame a visión naif dos seus sketchbook diaries, coas pequenas cousas cotiás e unha simpleza absoluta por bandeira. Que pode ser repetitivo e non evolucionar? Si, vale... pero supoño que no fondo me gusta por iso. Viva el rollo tierno!

Antonio, se queres descubrir a este (parece que controvertido) autor, un par de links: americanelf.com e kochalkaholic.blogspot.com.

urbanoscar disse...

"Kochalka es el Jim Lee del cómic indie"... Como te pasas, David! :-D (Jim Lee non segue estancado... senón que involuciona con cada novo traballo! Dende os X-Men foi a peor)

Eu sigo pensando que os seus diarios, que son o groso da súa obra, si que poden ser algo resultar repetitivos (bueno, a vida éo...), pero tamén que o autor búscao conscientemente para darlles coherencia e cohesión desde a primeira ata a que sexa derradeira páxina.

De feito, eu coido que si que evoluciona nas súas historias curtas, nas que está a facer cousas novas saíndose dos seus esquemas habituais: as Conversations a catro mans con Craig Thompson e Jeffrey Brown son jam sessions improvisadas bastante interesantes; The Cute Manifesto contiña relatos de temáticas novas para el...

Pero supoño que por moito que sigamos opinando, o James é un autor deses que ou amas ou odias, sen término medio.

Anónimo disse...

oscar, te receto una triple ración de warren ellis para esta semana, para curarte de la kochalkitis.

te vas a quedar nuevo.

a poder ser "the authority", el comic antikochalkiano por autonomasia, ellis se ventila a media población de manhattan en lo que kochalka relataría cansinamente la caida de un clinex de un bolsillo al suelo.

DIOS!!! acabo de tener una puta revelación: quiero ver un tebeo de warren ellis dibujado por james kochalka, ou vai ou racha!!!...jajajajajja!!!

loco por incordiar.

d.

urbanoscar disse...

The Authority non chegou a convencerme... Había detalles que estaban ben, como as Inglaterras paralelas, que a ameaza do último arco sexa Dios, a idea de que todos os chamans fosen un so, e sobre todo a relación apollo-midnighter (por fin, superherois gais fóra do armario), pero a maioría das situacións que Ellis plantexaba non estaban minimamente desenvolvidas, os últimos números de cada arco eran moi anticlimáticos e con solucións deus ex machina collidas polos pelos... Non sei, demasiada pirotecnia estéril...

Case que do Ellis me quedo con Planetary. Aquí si que pensaba un pouco máis as cousas e saíanlle moito mellor. O número Vértigo é unha gozada. Pero nin Transmetropolitan nin Hellblazer me chegaron a gustar tampouco...

Anónimo disse...

"Non sei, demasiada pirotecnia estéril...
"...

--para pirotecnia -más bien mechero bic semigastado- eteril la del amigo james.

permanezcan atentos a esta sintonia, en breve, una historieta rubiniana para kochalkianos!!

les dejo con una propuesta para, si el nivel blanco tiene a bien; realizar un ejercicio: envien sus guiones o bds "a lo kochalka", sorprendanse descubriendo lo facil que es imitarlo!!! sientanse mejor con ustedes mismos!!!

ahí va una muestra de un guión a lo kochalka:

SECUENCIA 01(y única):

(el elfo-calzonazos se asoma a la ventana y con expresión tranquila se enciende un cigarrillo)

elfo-calzonazos: ¡oh! que buena mañana, el olor del cieno flota en el aire!!

(gato pasa de él kilos, acostado en el alfeizar de la ventana, no mueve ni un músculo)

(el elfo-calzonazos lo mira mientras deja consumirse su cigarrillo. Dentro, en off, escuchamos un pitido de una cafetera.)

elfo-calzonazos: ¡oh! el cafe del desayuno ya debe estar!

(el elfo-calzonazos se mete para adentro, el gato sigue, impertérrito, tomando el sol en el alfeizar, en off escuchamos el sonido del café vertiendose en la taza.)

-FIN-

jajajajajja!!!!

d.

Anónimo disse...

pregunta:

mi anterior post cuenta como ejercicio de mimetización??

bien merece un puntazo.

jajajajjaja!!!

d.

urbanoscar disse...

Non fai falta que a debuxes; xa che convalidamos a escena de introducción do álbum de la tetería como momento kochalkiano; aínda que claro, a diferencia é que nesa o gato non para quieto. Deduzo que por iso neste caso o mechero non está semigastado. ;-)

urbanoscar disse...

Pois mándamas por correo que as subo ao blog.

Anónimo disse...

Buajajajajajajajajaj...Aig...Los coments tenían que ser así más amenudo...Sigo sin haber catado el AUTHORITY, pero era defensor acerrimo de PLANETARY hasta que Planeta empezó a fastidiarla (el parón del vol I era lógico, pero que corten el segundo y amenacen con recopilatorios...aig...un minimo de seriedá...) Ese rollete multirreferencial con mala baba era impagable...
BERNAL y BRAIS ya tienen un cómic COCHALKIANO en el nº2 de Barsowia...ROCK STORIES, que realmente iba para serie, en la que distintos autores contarían alguna chanza autobiográfica empleando al elfo-calzonazos como alter ego... Por desgracia ahí se quedó...
Cutrecorrección al guión propuesto por diablito: creo que cochalka habría prescindido del "elfo-calzonazos: ¡oh! el cafe del desayuno ya debe estar!"... que cuando quiere es de un parco-poético de mucho cuidado...jajajajaj...
Y dberiais oir su obra sonora... Jano me pasó siglos ha su JAMES COCHALKA SUPERSTAR en el que incluía joyitas como el tema principal de MONKEY VS ROBOT... Impagable...
Buen día labou-tertulios...

Anónimo disse...

pues que se dedique a la canción ligera!

las dos historietas tengo que entintarlas todavia, cuando las tenga fijo que te las mando, en cuanto me quite algo de trabajo de encima, que esta semana la tengo a mil con entregas varias y la presentación de "la tetería...." y a cuento de eso, oscar, decirte que la historieta que sirve de prólogo a la tetería, pero a ser un comic en toda regla, ya que hay secuencia, no es más que una apertura de telón, no cuenta ninguna historia, en una invitación, un diálogo, un saludo al lector que se encamina a adentrarse en el libro, si tubiera el morro de kochalka le habría puesto unos diálogos y eliminaría el off tipo:

-que resaca...ayer fue buena

-hola gato, tienes hambre, yo tambien.

-miau

(se sirve el desayuno y se viste)

-ala, al tajo!

-FIN-

y seria una puta mierda, como las historietas de falso costumbrismo del señor j.k..

d.

urbanoscar disse...

Xa o sei, David; non te piques polo do prólogo, que estaba de brincadeira. De feito, gustoume moito como intro. Só quería sinalar que no fondo James e ti tamén tedes cousiñas en común (salvando as distancias entre ambos), coma o amor polas mascotas felinas e que sodes uns tiernos en toda regla! Os dous andaredes na cresta da onda da nova BD metrosentimental, xunto con Craig Thompson e Jeffrey Brown... jejeje :-P "Machotes por fóra, blandiblús por dentro..." Dios, hai que escribir o manifesto desta nova corrente!

Por certo, Roque, se tes ese disco en mp3, mándame algunha canción por correo, que non coñezo apenas nada da faceta musical do Kochalka, e toda esta conversa estame espertando a curiosidade friki...

Anónimo disse...
Este comentário foi removido por um gestor do blogue.