Este Laboratorio está aínda comezando (levamos pouco máis dun mes en activo) e recoñecemos que por parte da coordinación aínda hai moitas cousas que mellorar. Unha delas, ampliar o noso Grimorio para satisfacer moitas das demandas que nos enviades, pois a maioría de vós superades con creces o que se podería agardar dunha loxia experimentadora. Mais tempo ao tempo.
Tiñamos desde hai xa varias semanas un par de bandas deseñadas do irmán Stereotopffer por convalidar, pero recoñezámolo: o Mestre Cerralleiro e esta Ama de Chaves sentiamonos impotentes e non sabiamos como facelo. Por máis voltas que lles demos, non atopamos onde encaixalas. Porque aínda que é obvio o seu espírito investigador e formalmente rupturista (ese préstamo dos recursos narrativos do cinema mudo para darlle un par de capas de profundidade á historia), non entraban en ningunha categoría facilmente como para asignarlles unha dotación de puntos.
De momento, como solución provisional, decidimos valoralas como uns exercicios de restrición textual dobles. Por unha banda, consideramos que realmente son BDs mudas aínda que aparezan os carteis con texto, porque se se quitasen as historias poderían seguirse sen problema. Por outra banda, cremos que o idioma inventado que aparece nos carteis podería considerarse unha restrición textual oulipiana, que multiplica as lecturas do orixinal: pode entenderse a súa mensaxe, e ao mesmo tempo, ao ser reformulada polos subtítulos, gaña en lecturas metalingüísticas adicionais e engade unha interesante dimensión autoparódica.
Mais isto é aínda unha convalidación provisional. Desde o nivel branco seguimos estudando maneiras de ampliar o noso catálogo de exercicios de estilo para procurarlle un oco a experimentacións tan obvias e novidosas coma estas; no momento en que o atopasemos, reavaliariámolas e outorgariámoslles unha nova puntuación máis xusta. Ata entón, pedimos paciencia e comprensión por parte dos membros do obradoiro. Mesmamente, se alguén quere contribuir con suxerencias ou recomendacións sobre como valorar estas BDs de Miguel Porto é libre de facelo; pode que a solución estivese diante dos nosos narices e nós non fosemos quen de vela, mais vós si.
Hoxe, a primeira BD desta serie que creo que o autor bautizou (curiosamente) coma Stereotopffer, e que apareceu publicada no (xa mítico) primeiro número da revista Barsowia do colectivo Polaqia. Mañá, a segunda, que ademais é inédita.
2 comentários:
Aunque ya tenías experimentos y pruebas por ahí, ciertamenete este cromis también marca casi un antes y un después, desde lo de Golfiño hasta lo que haces ahora, no? Yo te veía más rolletes así de esta época, pero muchos quedaron inéditos, no?
(Puede que se me vaya la pinza, como casi siempre...)
Pero esta y la de Bernal son las historias que se me vienen a la cabeza al recordar el Barsowia 1...
Ganas de ver esa inédita de mañana...
Buen domingo, meus...
Pd: Hombre, el debate seguirá estando ahí, pero eso es lo que marca precisamente la inquietud de todos los aquí remozados...Enga, palante todos...
Bueno, fue la última cosa que hice bajo el título Stereotopffer... pero creo que el pto de inflexión lo colocaría en la historia del tío con el corazón roto del Fanzine das Xornadas de ese año... creo que fue a partir de ahí que me fui alejando más del rollito Hanna Barbera, que era lo que llevaba en Golfiño con Niko Natas y tal.
Y sí, hay más historietas de este dúo de personajes, la del chapapote, y la inédita (que iba en un principio para el BdBanda, después para el Barsowia, y que finalmente no salió). Muchas otras estaban en proceso de ser creadas (algunas paginadas, otras apuntadas como idea) pero no se hicieron al final.
Enviar um comentário