Convalidacións de DiablitoBeer (1)

O irmán DiablitoBeer foi unha peza fundamental para a creación do Lab·Ou. Seu é o exercicio fundacional desta aventura, esa BD en 24 horas que xa ten collóns ser quen de facela. E ademais foi un dos primeiros en apuntarse a esta aventura. Mais o certo é que desde entón mantiña un certo perfil baixo no día a día labourista, un segundo plano que non lle facía xustiza.

Para volver á vida pública investigadora, e quizais animado pola orxía convalidadora que está a acontecer ultimamente entre os membros, Rubín liouse a manta á cabeza e enviounos un correo con tropocentas historias para que estudemos a súa posible convalidación. En serio, unha morea delas. Mentres separamos o gran da palla e as clasificamos, catalogamos e indexamos aínda imos tardar uns días, pero é que andamos un chisco liados, entre as Xornadas e os nosos traballos. Pero para ir abrindo o apetito e que vexades o que vos agarda, un pequeno adianto.

O que estades a ollar é a secuencia unificadora da antoloxía Barsowia en llamas, portada incluída, publicada recentemente por Dolmen. Ademais de cumprir perfectamente o seu cometido de darlle unha certa unidade ao volume, podemos considerala un exercicio de estilo que mestura unha restrición textual (unha BD muda, vamos) cunha peculiar estructura narrativa fixa de viñeta por páxina. O resultado é unha historia de viaxe iniciática cun ritmo e un tempo sorprendentes, tremendamente elíptica mais evocadora (é moi pouca información a que nos dá, pero cada imaxe vale máis que un millón de palabras), lírica e suxestiva sen deixar de ser intelixible. A que gaña moitísimo véndoa así, toda seguida, en vez de separada por bloques como aparece no libro? Non sei por que, mentras a (re)lía víñame á cabeza o Everybody's gotta learn sometimes, versión de Beck para a BSO de Olvídate de mí. Isto último tentaba ser un piropo. En breve, moito máis David, ao 100%, coma sempre.